kızımın ilk ödülü

                       Ekim Ayının soğukluğuna inat güneşli bi akşamüstü saatiydi dün.işten çıktım koşturarak kızımı almaya gittim kreşe .bahçede beni bekliyordu anne diye boynuma atladı.'ben bugün ödül kazandım diyip yakasını gösterdi'öğretmeni girdi devreye hemen ada bugün uykudan uyanınca kendisi giyindiği için bunu kazandı dedi .Aferin sana bitanem gurur duyuyorum seninle dedim.bende diye yanıtladı.gidelim artık dedim tamam dedi yolda başladık eve gidince köfte patatis istiyorum demeye tamam dedim tamam bebeğim ödülünü kutlayalım anne kız.güzel kızım benim nasılda mutluydu akşam babası gelince hemen kapıda ödülünü gösterdi.ailecek sindy bebek stecker ına sevindik durduk koca akşam.kendi küçücük sevinçleri kocaman benim kızımın .merak etme bitanem senin kadar bende sevindim inan hatta bu ilk ödülün sana hazırladığım küçük sandıkta yerini aldı bile.bebekliğinde giydiğin en sevdiğim bikaç elbisen ,ilk ayakkabın hamileyken sana yazdığım tüm notlarım bu sandıkta ha birde ilk bebeğin var hani şu yüzünü kalemle boyayıp anne bak palyonço yaptım dediğin gülmekle kızmak arasında yaşadığım karışık duygulardan biriydi hatta tek kalemle kalmayıp rujumuda kullanmıştın:))ne çok güzel gün yaşadık beraber ilk hastane günümüz bile tuhaftı sen daha emmeyi biliyodun bense emzirmeyi.ikimizde heycanlı ve telaşlıydık sen emmeye ben emzirmeye çalışırken çok komiktik.başımızda hemşireler bizimle uğraşırken kulağına 'öğrenicez bebeğim'demiştim öğrendik sonraki günler daha kolaydı hatta giderek uzmanlaştık bu konuda ikimizde.güzel kızım benim şimdi gözümün önünde hergeçen gün büyürken sen.ne çabuk geçti diyorum ne çabuk.saçlarını tarıyosun bazen aynanın karşısından alamıyorum seni bak anne apunzel gibim oldu saçlarım diyosun.evet bitanem diyorum sana bakarken nekadar güzel olduğunu düşünüyorum hep ellerin gözlerin.ellerin elime ilk değdiğinde yumuk yumuktu şimdi oje bile sürüyoruz birbirimize.bazen aynanın karşısında dil çıkartıyosun kendine gülüyorum arkadan sana bakarken .acaba büyüdüğünde dost olabilecekmisin aynadaki yüze?diye düşünüyorum .çok sev diyorum sonra kendi kendime çok sev kendini.hep dost ol aynadaki yüze.ellerim henüz buruş buruş olmadan göreyim istiyorum senin mutlu her gününü, şahidi olayım tüm sevinçlerinin.hep bugünkü gibi nedensiz her şeye gül istiyorum hayat bu bebeğim ancak sen mutluysan mutlu edebilirsin karşındakini.bebekliğinde ben nekadar gergin sinirli olursam sende okadar ağlıyordun ve ben nekadar sakin rahat olursam okadar huzurlu oluyordun.ilk adımlarını attığın o muhteşem gün her tökezlediğinde dönüp bana bakıyordun işte bu aferin sana aferin kızıma dedikçe daha bi hevesle yürüyordun .hayattaki ilk adımlarında nasıl ellerim uzandıysa düşmemen için sen her istediğinde ve ömrüm yettiğince her adımında yine ellerim uzanacak sana düşersen tutup kaldırayım,tökezlemeden devam edersen alkışlarla seni yüreklendireğim diye.bazı geceler birlikte uyuyoruz uykunun tam ortasında dönüp küçüçük kollarını boynuma sarıyosun oandaki huzuru mutluluğu anlatamam kokluyorum seni doyasıya cennet kokulu kızım bitanem deyip bende sarılıyorum sana sarmaş dolaş dalıyoruz uykuya ve her sabah görülen hep aynı rüyayla uyanıyoruz .sen anne üyamda ne gördüm'derken ben içimden biliyorum bi aslan vardı diyorum ve büyük bi merakla aaaa ne gördün diyorum başlıyosun anlatmaya kocamann bi aslan vardı ben kaçmıştım diye.rüya bitince sarılıyorum sana sımsıkı merak etme diyorum sakın korkma ben yanındayım korurum seni aslandan.acaba büyüdüğündede bunu istiycekmisin benden yoksa sıkılacakmısın amann anne ben kendimi korurummu diyceksin.kimbilir.büyümenin bizden neleri alacağını tahmin edebiliyorum aslında ben seni korumaya çalıştıkça sen sıkılacaksın umarım böyle olmaz umarım bugünkü kadar en yakını oluruz birbirimizin bugünkü gibi herşeyii anlatırsın bana ve izin verirsin seni korumama.herkez bi başkasının hayatına seyirci kendi ömrüne misafir olmuşken.sen ömrünle hep iyi geçinmeye bak meleğim.yapılmayanları değil yapılanları say ve sakla bitanem.ben çok hayatına karışan ve dırdır eden bi anne olmak istemiyorum.böyle olursamda affet beni nolur.seni sevdiğimdendir sana bişi olmasından mutsuz olmandan korktuğum içindir dırdırlığım.bebekliğindeki gibi ya düşersen diyedir ellerimin hep üstünde oluşu yara almadan kaldırağım düştüğün yerden diyedir.aslandan kaçmana yardım edeyim diyedir gözümün üstünde oluşu.ve her kötü rüyanın sonunda ben burdayım demek içindir hep yanında olma isteğim seni çok seviyorum benim güzel kızım hep sevgiyle kalman dileğiyle annen...

bir varmışım bir yokmuşum

                     Sertap Erenerle başladım bugün güne bir varmışım bir yokmuşum hava yine soğuk nedense ben severim böyle havayı tam da üstüne kalın bir hırka giyip dumanı tüten bir kahveyle dinlenen slow bir müzik eşliğinde kitap okuma havası :))işte benim için huzur bu.Birde kızım hasta olmasaydı keyfim tam yerinde olacaktı.Hasta olmasına rağmen gidicem kreşe demeside mutlu etmedi değil yani.zor bi dönem di çünkü kreşe alışma dönemimizi baya sancılı geçirdik.doktorumuza sormuştum bi keresinde kreş için erkenmi diye 'hayat acımasız alışacak demişti'bu sözün haklılığına daha bi inanır oldum bu aralar,öyle ya hayat acımasız .Hangimiz istediğimiz herşeyi yapabiliyoruz ki ,kızımın tek şanssızlığı bunu erken öğrenmek zorunda kalması oldu.erken büyümek zorunda kaldı.Hayatına neler katıcak yada neleri alıp götürecek zamanla görücez.kızımdan tek dileğim onun hakkında verdiğim kararlar konusunda beni anlaması olurdu heralde .çünkü çok zor anne olmak onunla ilgili bi konuda aldığım her kararda doğrumu yapıyorum diye defalarca sorsamda kendime hiçbişi içime sinmiyor.annelik bu olsa gerek herşeyin en doğrusu en güzeli kızımla olsun istiyorum her annenin istediği gibi.ben yalnızca odasını süsleyip püslerken onunla ilgili kararları adil davranarak vermeye çalışırken elimden sadece bukadarı geliyor.çünkü hayat aslında okadar adil ve düzenli biyer değil.çok isterdim kızıma yeşillikler bırakayım toz pembe bi dünya bi yaşam sunayım.ama bu imkansız oda kırılıcak zamanı geldiğinde belki oda kıracak umarım iyi bi tamirci olur kendi kırıkları ve kırdıkları için.yaralarını sarmayı öğrenir umarım.Ve  güçlü olur her şeye karşı.şimdi hayır pijamamı giymiycem derken ne kadar kararlı ve dik duruyorsa aldığı kararlar ve yaptıkları karşısında da hep güçlü ve kararlı olur umarım.benim güzel kızım;bana yeniden hatırlattı masalları hayatta zorda kalanı kurtarabilecek kahramanların olabileceğini.bana anne olamayı öğretti.birlikte büyüyoruz aslında daha içimdeki çocuğu büyütememişken meleğim geldi dünya ya ve yaşanabilir kıldı hayatı bana .onunla yeniden her şeye nedensiz sebepsiz kahkahalarla gülmenin insan ruhunu nasıl beslediğini öğrendim.affetmeyi öğrendim mesela,yapılan her hatanın olabilirliğini gördüm.sabrı öğrendim onunla ve sabretmenin insanı ne kadar yücelttiğini gördüm.istedikleri karşısında direnen hayır böyle olacak diye elinden gelen her şeyi yapan benim küçük kızım .benim umudum oldu .her günüme doğan güneşim oldu ve o bu kadar karmaşanın içinde büyümeye çalışırken ben her zaman onun annesi olduğum için gurur duydum .annelik dünya üzerindeki en yüce en harika duygu.ve yine tekrar tekrar anneliğime şükredip iyiki lerin çoğaldığı hayatıma bana anneliği yaşattığı için teşekkür ediyorum.sevgiler:)))